Arteterapia to szeroko rozumiana terapia przez sztukę, w której można wyróżnić psychoterapię sztuką, i terapię sztuką w ujęciu pedagogicznym. Bazuje na wykorzystaniu leczniczych i terapeutycznych walorów poszczególnych dziedzin sztuki w procesie oddziaływania na sferę emocjonalną.
W skład arteterapii wchodzi wiele technik skupiających się wokół poszczególnych dziedzin sztuki, ekspresji twórczej a także mających związek z „pięknem przyrody” (zmysłowy kontakt z przyrodą). Najczęściej wymienia się następujące techniki arteterapeutyczne:
- biblioterapię: przez czytanie książek, własną twórczość literacką, pisanie pamiętników, a także poprzez film,
- choreoterapię: przez taniec,
- chromoterapię: leczenie kolorami, barwami,
- dramatoterapię – psychodramę: poprzez przygotowanie i uczestniczenie w spektaklach teatralnych (stosuje się tutaj psychodramę, dramę, pantomimę i sztuki teatralne),
- estetoterapię: poprzez doznania estetyczne, poprzez kontakt z pięknym otoczeniem, dziełami sztuki,
- ergoterapię (terapia zajęciowa np. w pracowniach tkackich, ceramicznych, rzeźbiarskich itp., terapia przez pracę),
-
hortikuloterapię: terapia poprzez pracę lub przebywanie w ogrodzie,
- ludoterapię: przez gry i zabawy,
- muzykoterapię: przez muzykę,
- poezjoterapię: terapia za pomocą czytania, recytowania lub pisania wierszy,
- silwoterapię: poprzez obcowanie z lasem,
- socjoterapię: poprzez przebywanie w zorganizowanej grupie społecznej,
- talasoterapię: poprzez obcowanie z morzem.
W oddziaływaniach terapeutycznych związanych ze sztuką, w tym także resocjalizacyjnych - zarówno muzyka, obrazy, rzeźby czy taniec – powinny być postrzegane jako nośniki treści emocjonalnych. Bardzo istotne jest to w przypadku podopiecznych o niższym poziomie inteligencji czy zaburzonej osobowości, u których łatwiej oddziaływuje się na sferę emocjonalną niż np. na sferę intelektualną osobowości.
| « poprzednia | następna » |
|---|